ben bir tanrý olarak, evet ben Tanrýyým. Güneþi, suyu, havayý ve sonra insaný da ben yarattým. O kadar çok þeyler yarattým ki, onlarý kontrol edemedim sonra. Þimdi bakýyorum da, bu kadar karmaþýk yarattýklarýma, piþmanlýk da duyuyorum artýk. Nasýl oldu da dikkatsizce þu insaný yaratmýþým. Ýleride bu insanýn bütün canlýlar için bir tehlike olacaðýný bilemedim. Malesef, insan hem kendini hem de ama çevresini yok edecktir. Bundan kurtulmasý mümkün deðildir. O kendini yok etmeye ayarlanmýþtýr.
Bir de, bu tanrýlýðýmý ve yaratýcýlýðýmý kim verdi bana, bu gücü neden bana verdiler. Anlamadým. Ben bu insanlara ve onlarýn insanlýðýna katlanamadým, bu yüzden terkettim her þeyi. Sarathustra ya anlatmýþtým bunlarý...Saratustra iyiydi o tanrýlýða önem vermiyordu. Güneþ su ve ateþ ona yeterliydi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mem-o Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.