Ana Küre : Çıldırma Pahasına Tekmelediğim Boşluk

özlemek nasýl bir þey,
siyahýn beyaza yeminli olduðu
bir fotoðrafýn isyan serinliði

tam karþýmda çerçevesini terk eden
yalnýzlýðýma dönüþen suretinin izi
dikiþleri sökülmüþ gülüþlerimin
bu gece en anaç yanýný
göðsüme iliþtir!

silsem de yüzünü
yine de
yetim çocuklarýn suratýna çarpýyor
ölümün çevreleyen tozu
deðiþmiyor yokluðun
ve izahý yok
ýskartaya çýkarýlmýþ eylül ayýnýn

sende bitiyor ömrümün zýlgýt gufraný
seni soruyorum
hafýzamý iþgal eden ölüme
doðru deðil
çocuklarýn ateþte kývamýný bulmasý
ayaðýna serilen cennette!

yaðmuru hazýr bir bulutum
iþlemeli mendilin
tuzlu bir su lekesi þimdi
yine de bilirim
gökten inen mendille de silinmez
ruhumda müebbet yerin derin
mührü vuran da bilmez!

anlam/sýzým
çiçeðinin direnen tek yapraðýný
soldurdu yüzün
güze yazýyorum doðacak her þiiri
her satýrý
soðukta unutulmuþ bir kedi titremesi
her cümlesi
adýný bilmediðim bir cinnet
sende çatlar i mgeler
sende akort bulur kýyamet
madem gittin
yýldýzlarý söndür
siyahýndan biraz da onlara götür
gökyüzünü kapat
yokluðunun kýrgýnlýðý geçene dek
denizler kýyama dursun!

bir vakit
kokulu kalemimle çizdiðim dünya
benim için korku, zift
öksüzlük pýhtýsý atmýþ
içimde debelenen anne cennetine

kumbaramda hiçliðim
çocukluðumun üstü sende kalsýn!

sevgimi sýzdýrýp
fotoðrafýn çerçevesinden
camýna sürüyorum dudaðýmla
bildiðim sureleri

kimse beni anlamýyor
her gece rüya dileniyorum
ruhumu uykuya enkaz býrakýp

Senden sonra
hiç bir çehre ölümsüz deðil
yokluðun
kýsa soluklu bir ayet þimdi!






Sosyal Medyada Paylaşın: