Gökkuşağına Siyahı Eklemek İçin...
Güneþ yavaþ yavaþ suya batýyor
Ay yavaþça geçerken,
Sahilde tek baþýnasýn.
Gün batýmý, uyuklayan sular
Bir yaz akþamý hazýrsýnýz
Denize bakarak rüyalara dalmak için.
Düþüncelerin hayallerine handikap
Geçmiþi düþünüyorsun
Ve belirsizliðin geleceði
Düþüncelerin morfin gibidir
Bunu düþünmek gibi, hayretle olacak
Uzanýn, gökyüzüne bakýn.
Bir kez kendinizden kurtulun
Bir kere unut, her þeyi
Sadece ebedi eve bak
Sadece ebedi ev,
Yýldýzlara bakmak kendine bakmaktýr
Kelebekler gibi
Gökkuþaðý gibi, onlar sonsuzdur.
Gözlerinde bir sürpriz var
Þaþýrmýþ görünüyorsun
Aklýn donmuþ gibi, devam et
Gökyüzünü iþte böyle seyret
Ýþte böyle
Dalgýn, þaþkýn, donuk ve hayretle.
Kedi aynada kendini görünce nasýlsa
Sende, göðe bakýnca öylesin
Zýplayýp dokunmak gelir içinden.
Küçük bir böcek geçiyor yanýmdan
Gayet sakin, acelesiz, umursamazca
Ben onu seyrederken dikkatle
O, yemeðini sýrtlanmýþ gidiyor
Gayet sakin, acelesiz, umursamazca
Ne olduðunu, nerede olduðunu
düþünmeden.
Ne tuhaftýr, biliriz öleceðimizi
Sevdiklerimizin öleceðini, hepsinin
Biliriz, bu hayatýn acýmasýzlýðýný
Soyguncularý biliriz, toklarý bilir
Emekçileri biliriz, ekmek için tükenen
Biliriz bu dünya, direnmedikçe aþaðýlýk bir yer.
Acýlarý biliriz, yaralarý kapanmayan
Çaresizliði biliriz, bunalýmý
Özlemi biliriz, sevdayý biliriz, umudu
Dünyada herkes öðrencidir
Kimisi akýllý, kimisi kurnaz
Kimisi saf, kimi iyi, kimi kötü
Öðretmenler ise
doða, zaman ve hayattýr.
Kendini oyalamaktýr þiir yazmak,
Kimi zamansa, kendini oyalamak
isteyenleri oyalamaktýr ,
Bir gidiþ var, saatin gelmesi beklenir
Kimisi yazarak, kimisi okuyarak
Kimisi severek, kimisi savaþarak
Oyalarlar kendilerini, saat gelene dek.
Bilmesin kimseler bizi
Duymasýnlar, görmesinler
Kediler gibi ölelim biz seninle
Kimse bilmesin öldüðümüzü
Gitti , bir daha gelmedi desinler
Doðuþumuz gürültülü olmuþ
Ölüþümüz sessiz ve kimsesiz olsun.
Gitti desinler ve dönmedi
Kimbilir nereye.
Güneþ tamamen kayboldu þimdi
Sýcak , nemli ve yýldýzlý bir yaz gecesi
Yýldýzlar ve gökyüzü iþte orada
Denizin baþý ayaklarýmýn ucunda
Þimdi uzandýðým bu toprak yarýn
Aðzýný açacak büyük bir iþtahla
Beni yutacak ve öðütecek zamanla
Uzandýðým kumlardan biri olacaðým.
Ne diye kendi ürettiðimiz anlamlarý
yine kendimize dayatýyoruz?
Arýyoruz, ne neyi aradýðýmýzý ne de
niye aradýðýmýzý bilmeden,
Eðer üst akýlsa aradýðýnýz
Evren, akýlsýz bir beyindir dostum.
Gezegenler ve meteorlar
Birbirine çarparken sürekli
Çýkan sesler ritmikleþir ve
Melodilik bir ses dalgasý çarpar
Evren denizinin kýyýlarýna.
Her gezegene vergidir müzik
Evren, korkunç bir bestekardýr
Yapmanýn ve yýkmanýn
Var etmenin ve yok etmenin sesi
Ama yinede severiz müziði ve evreni.
Sonsuz yaðan bir yaðmurdur bilgi
Ki hiçbir göz görememiþtir
Bu yaðmurun diniþini,
Ipýslak ölür kimisi
Kimisinin elinde þemsiye ve kupkuru
Âlim ve cahil
Ýyi ve kötü
Ýþte, gezegenimizin öyküsü.
Þiir yazmayý seviyorum ama
Bazen düþüncelerim kaçýyor benden
Bazende bir kelebek gibi
Omzuma konup, kulaðýma fýsýldýyorlar.
Þiir,
Beni güneþten koruyan gölgemdi
Terimi silen ýslak ve ferah havlum
Kuruyan bedenime can veren su.
Ondan hiçbir yerde,
Hiçbir koþulda vazgeçemezdim.
Ama bazen yazamýyorum,
Hissettiklerimin aðýrlýðýný ellerim kaldýramýyor,
Kalemim, düþüncelerimin altýnda ezilip parçalanýyor.
Hayatý uyuyorum.
Gece hayat yok, ben varým
Gündüz hayat var, ben yokum
Hayatý uyuyorum.
Gözlerimin içinde güneþ batýyor
Ezeli karanlýk her yere hâkim oluyor
Uyurken sarmaþýk gibi
Kirpiklerim birbirine dolaþýyor.
Bu aralar çok yorgunum
Fiziken ve ruhen üzerime aðýrlýðý bile
Hafif gören diye tarif edebileceðim
Bir aðýrlýk çöküyor. Kalkamýyorum.
Hayata koþuyoruz ölümlü bedenlerle
Görüntüler iç içe giriyor kafamda
Kilitli kapýyý açmaya çalýþýyorum
Bu kapý kýrýlmaz ve anahtarsýz.
Umut , yaþadýðýn sürece vardýr
Yaþamýn dýþýnda umut yoktur
Bunu bana kitaplar deðil
Hayvanlarýn gözleri öðretti.
Yaz gecesi, sokak lambalarýnýn
Perdelerden sýzan huzurlu ýþýklarý
Radyoda çalan yabancý slow þarký
Ýçinde bin bir türlü âný, düþünce his.
Bize rahat yok, huzur yok
Kalbimiz gibi atýyor içimizde þüphe
Hiçbir þeyden emin olamamak ve
ayný anda herþeyi içinde barýndýrmak...
Bu izahsýz derecede deliliktir.
Gerçek, delirtirse seni, delilik gerçektir.
Doðayý anlamak gerçekten,
Herþeyi anlamak demektir.
Adýna doða dediðimiz bu þey
Varoluþu cismen biçime sokar,
Ona can verir, þekil verir, ömür verir
Doða, bütün canlýlarý kapsar
Bütün cansýzlarý kapsar
Doða, dünyada ki deðil yalnýzca
Evrende ki doðadan da bahsediyorum
Hem ayrým yoktur
Doða doðadýr. O heryerde.
Ama bütün bu olaylarýn örüntüsünde
Gözlerimizi ayrýntýlara diktik hâliyle
Niçin? Onun özünü kavrayabilmek için, tüme varmak için.
Arkamýzý dönsek belki,
görürdük o kadar yorulmadan varacaðýmýz yeri.
Kelebekler uçuþuyor kafamda.
Not almadým, kayýt tutmadým
Öðrendiklerimi kafamda tuttum
Genelde de hâliyle unuttum
Dünyaya bilgisiz geldim
Dünyadan bilgisiz gideceðim
Öðrendiklerim benim deðildir
Dünyanýn dedikodusudur onlar
Benim hiçbir þey bildiðim yok.
Neden tiksinir, neden korkarýz?
Filmin konusu zaten kan ve ölümdür
Savaþlar, hastalýklar, doðal afetlerdir
Bir plak gibi dönüyor dünya
Milyar yýllýk bir þarký söylüyor;
"Korkun boþa, cesaretin boþa, sevincin boþa,
üzüntün boþa, umudun boþa, isteklerin boþa,
hâyallerinle birlikte öleceksin baðrýmda..."
Þarkýyý duymayanlar kimdir?
Gören körler
Duyan saðýrlar
Anlayan ahmaklar
Sömüren ahlaksýzlar
Ýþte arkadaþým, herþey o kadar da boþ deðil.
Þarkýyý duyan ve filmi görenler,
yani onurlu yaþamý hak eden tüm emekçiler.
Özündeki madde ve her parçacýðý atomun,
varoluþ doðasýnýn yasalarýna göre,
kaos dahi olsa evren,
bir varlýk olarak saygýyý hak eder.
Ýþçiler, köylüler, emekçiler,
haklarýný alsýnlar, birleþip savaþsýnlar.
Ýçime kelebek istilasý baþladý
Gökkuþaklarý uçuyor içimde
Kanatlý gökkuþaklarý ve kanatlý
Iþýl ýþýl rengarenk güneþler.
Aydýnlanýyorum
Her yerimden ýþýk fýþkýrýyor
Böyle kalacaðýmý zannederken
Ýstila baþka yöne çark ediyor.
Yeniden kara bir gece oluyorum
Yeniden uykulu ve yorgun
Yeniden þiir yazan biri
Yeniden hayatý uyuyorum...
Siz
Þiirlerim ve sevdiklerim
Siz
Yazýlarým ve müziklerim
Siz
Þimdi burada kalýp bekleyin beni
180 gün sonra geleceðim.
Ne desem
Yok ki bir diyeceðim
Ben ölümün ve yaþamýn göðsünde
Sevdim her birinizi tek tek
Bugün bulutlar gibi gidiyorum
Yarýn rüzgârlar gibi geleceðim
Ben varlýðýmý sizinle
Sevdim, seveceðim.
Yazacaðýmý yazdým çünkü
Diyeceðimi dedim çünkü
Çünkü ben biraz büyüdüm artýk
Çünkü yapmam gerekenler þeyler var
Çünkü askerim þimdi ben
Sistem için tercih hakkým yok
Çünkü gitmem gerek, gideceðim yere
Seni aþkýmýn ateþine sarýyorum
Üþüme , bekle beni geleceðim
Aradan günler geceler geçecek
Burada olduðu gibi orada da ben
Bir seni bilecek, bir seni seveceðim
Ama özlemim paylaþýlmalý
Seni özlediðim kadar olmasada
Sevdiklerimi özleyeceðim.
Gökyüzü yine ayný
Her zaman ayný kalacak
Bulutlu, güneþli, yaðmurlu ve karlý
Bilmem, belki rüzgârlý
Gökyüzü mavi, mor, gri ve sarý
Gökkuþaðýnda eksik olan siyahý
Eklemeye gidiyorum...
Not; Askerlik görevi nedeniyle 180 gün boyunca yokum, þimdilik son þiirimdir. Saygýlar ve Sevgilerimle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ezeli Gece Ve Yıldızlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.