Kavruk
Eksik susmalarýn kuytularýnda mavi bir giz yüreðime çalýnan...
Kavruk zamanlar boþluðu sýr’rýn
Yüzüme çizilen duruluðu
Göðsüme iliþtirilen makam
Her dönemeçte usul usul yanmakta duyduðum ses
Bu yüzden bulutlanýyor odam gün batýmý
Yýldýzlara karýþarak göçüyorum sana
Ayaklarýmýn altýnda koparýlmýþ þehir
Gözlerim çoðalan ýþýðýn fýrtýnasýnda tenime gülleþen uyku
Yaþayacaðým duygular tülleþiyor özlemin kývamýna
Ki,hep öyle bak bana kalbindeki yerimden
Göðe havalanan derin bir lacivertten günü toparlýyorum
Daðýtýp saçlarýmý sýçrayan düþlere
Biliyorum karanlýk kara vakte çözülüyor
Dilimde nil türküsü alevin ýrmaklaþan yolu
Gölgelere asýlan ay ýn kuþ birikintilerine bak hele
Mýsralar diziyor dizlerime
Ki,hüzünlü cilvenin sandýðýnda beklemeli umut
Senden önce gelmeyi isterdim sevgilim
Uzaklar baðladý yalnýzlýðýmýn elini/ayaðýný
Ýçimin çýðlýðýnda çiçeklenen sabah tozlarý
Tohum olur dökülür iklimlere
Söyle hadi þarkýmýzý
Dudaklarýmda rüyalarýn soluk alýp veriþi
Bir þehir böyle büyüyor iþte
Geçerken ay dürülüðü gözlerine
Gülümsediðimde
Zonklayan kül rengi kýzýlýn ince sýzýsý
Öyle yorgun bakma bana
Ellerindeki mavilikle okþa saçlarýmý
Adýný sürüyorum esen her yele
Zeytinler koþuyor
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.