Çiziyorum

Yine oturdum masa baþýna
Saat dokuz, on civarýnda
Saðýmda bir fincan kahve
Anamýn dantelli perdeler arasýnda

Baþladým çizmeye;
Bugün de þeklinde „ev” çizmek geldi
Ýçimden
Oturdum mor sümbüllü koltuðuma,
Cetvelim elimde

Ve ben

Çiziyorum...

Cetvel mi kýrýk, elim mi titrek anlamadým
Çizgiler, daireler istediðim gibi olmadý
Çizgim yamuk, dairem eksik

„Yenisini getir, oðlum!” dediðimde
Üç yaþýnda ki yavrumun cetveli ile
Baþladým tekrar çizmeye.

Meðer „cetveldeymiþ” hikmet
Düzgün oluverdi kareler, daireler
Dikdörtgenin içindeki direkler

Kilerden baþladým çizimime
Camýný, beton yerini
Tuðla taþlý duvarýný
Hiç bir çatlak yok
Tam çizmek istediðim gibi
Ýçinde yaþamak istediðim gibi

Tek kat olsun dedim
Fazla süse gerek yok
Kolay olur toparlamasý
Birde bol laleli bahçesi

Çizdikçe çiziyorum
Camýný, dantelli perdesini
Toprak renkli duvarýný
Bir de etrafý koyu çerçevesini

Ahþaptan olsun
Can versin eve
Temizlerken bile
Ýçimi açsýn
Cam üstündeki menekþeler
Nergisler ve sümbüller

Çatýsýna gelince
Eski zaman usulü
Damý düz, asma dal direkleri
Týpký çocukluðumdaki gibi

Çizerken çatladý duvar
Kýrýldý camlar
Karýþtý boyalar
Kiler dahalan saðlam
Dahalan dikine ýþýklý duvar

Camlarý deðiþtirip
Duvarý sývarýz
Çatýsýndaki asma dallarý uçsa bile
Biz topraðýna yenisini diker
Yapraklarýný salarýz

Yeter ki temeli saðlam kalsýn
Yeter ki direkleri kýrýlmasýn...


Sosyal Medyada Paylaşın: