Bulutlar Kuruyunca Seni de Unuturum

ölüm terkediliþtir
içimde süssüz patlayan ýþýk,
herkes yalnýzlýðýnda anlar bunu
yok oluþun mahcup sýrrýný.


tanrýnýn upuzun gölgesidir ölüm
tünerken pencerene
adý günah olan cürmün ilk busesi.


ölüm bir uçuþ biçimi
gayri meþru bir kuþun
gökyüzüne olan ihaneti
Ve sen beni kýrdýðýndan beri
tanýmýyorum þimdi merhamet denen
çiçeði ektiðin tarumar cennetini!


ben seni her dilde tanýrým
vakitli - vakitsiz
bir yaným hevesli gülüþler
sen yaným kül tadý süpürüþler...


henüz gitmediðim
elbet gideceðim yersin
- kötü bir yer olsa gider miydi anneler -
oysa yaþattýn günahlarýmý
daha tazeyken tövbemin kýrký
boþuna durma gözlerimde
içimin odalarýna rotalý
intiharlar var bende!


senden öte tek kelimem yok
seyir defterimde
yeni limanlarým benden aldýklarýndan bi-haber
yaklaþ ve al yansýmaný
her yenilgime eþdeðer
söyle neyimsin
elimde deðilse endamsýz suretin.


nedir yeminindeki ýsrar
saçlarýma yapýþmýþken avuç kokun
Ve ben öyle küçüðüm ki
bu yýl kaçýncý ayný yaþýma bastým


hatýrla
açýk bir pencere önünde
sabah bir kuðuydum
budandý taraçam
beyazýndan rehin tutuldu zemheriye kumrum
seni çýkardýðým göðümden
uzun sürmedi açýklýðý
secdeme kapattýðýn penceren
en ince yerinden kýrýldý
hüznünle çizdiðim mabedim.


büyümediðimden beri söylüyorum
konuþmayan oyuncaðýnda
sebep arayan biriyim,
terk eden her suratý sürdüm kendime
kalbimde oyun sesleri hüngür hüngür
bir ayaðým
kendimi býraktýðým falezinde
bir elim
kapatma diye yalvardýðým pencerende
artýk her þey kýrýlabilir/ ruhum bile!


aldýkça acýtan / Can
konuþtukça susan / Dil
azaldýkça çoðalan / Doðum
benim!
Can’ý geç, Dil’e gel
sana doðumlarýn çýðlýðýný býrakýyorum!


Ölüm,
her insanda bir dipnot býrakýr,
bilinçaltý yara
deri,
dövmelerle ne kadar farklý resmedilse de!


de ki
esirgeyen
baðýþlayana
türünü bilmediði/m bir acý býraktý!


Sosyal Medyada Paylaşın: