yollarda ve dükkanlarýn önünde yaþamadýklarýnýn farkýnda olmayan ölü insanlar bulunuyordu bu durumun bir kasabada oluyor olmasý bir þey deðiþtirmezdi onlar, bu dünyaya hiç gelmemiþ olduklarýný anlamazlardý elbet anlamayacaklardý da oturuyorlar ya da yürüyorlardý ama bir yere gitmiyorlardý aslýnda doðmayan çocuklarýn bir geleceði olmayacaktý zaten onlar yaþamayacaklardý
tuhaf bir güneþ vardý parlýyor ve yakýyordu her þeyi cansýza çeviriyordu ayný zamanda
nasýl bir yerdi burasý neden uzaktý her þey hayata ve dünyaya böyle
bazý yerlerde çeþmeler düzensiz akýyordu damlýyordu su týp týp zehirmiydi su muydu akan belli de deðildi yaþamayan insanlara bir þey olmazdý zaten
yavaþ bir fim gibi göz önünde geçiyordu herþey ben daða bakan köþede oturuyor ve seyrediyordum öyle daha uzun bir yol vardý önümde....
Sosyal Medyada Paylaşın:
mem-o Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.