AVAREL
Bahanelerinle beraber yalancý bakýþlarýný da aldýn gittin.
Sonra delirdim, bu sen deðilsin dedin. Seni kýrmadým sustum gittim.
Turuncu gökyüzü güneþi saklar. Karanlýk bulutlar ise yaðmuru.
Ben de seni o þiþede sakladým. Sanma ki yok yere beni terkettin.
Beyaz tenin, güneþte ela olan gözlerine ev sahibi gibi.
Milyon da bir görülen o muhteþem gen dizilimi
Seni bana baðladý, anam aðladý sanki her hücresi benimdi.
Bir gün 1 okunmayan mesaj, hoscakal da ki telaþ, Biten yalan aþkýn senin...
Dualarda ki sen duvarýmda ki sen gülüyorsun sadece hep gülsen.
Ne kadar özledim ürkek sesinde ki aþkým lafýný bir bilsen.
Bakma sen bana ben hep aðlarým, bilirsin sana söyleyecek lafým olmaz.
Vicdanýný sýkma sakýn ben zaten safým. Hiç önemi kalmaz.
Her þeyi yuttum, birazcýk unuttum derken birden gördüm seni.
Yalniz deðildin. Elinden tuttuðun çocuk vardý uzun Avarel gibi.
Sarýldýn ona. Kokunu aldý. Gözlerimin önünde sadece izledim.
Sonra döndün yavaþça gittin. Ýnan Bana onu bile özledim.
Þimdi sadece uzaktan görüyorum 33 - 34 hattýný.
Korkuyorum denk geldiðinde belki içinden sen cikarsin.
Kalbin bunca anýyý, bu adamý tek bir Avarel’ e sattý mý ?
Artýk seni yazmayý býraktým. Bu saatten sonra solunda ki melek yazsýn...
Erdem SÖNMEZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.