Ne takvimler anlýyor derdimden, Ne de esen hafif samyeli. Kac zaman oldu derdimi söylemeyeli. Fýrtýnalar kopuyor her gece içimde. Kaç mevsim geçiyor her gün üstümden. Yüzüm olmuyor bazen konuþmaya. Bazen dermanim kalmýyor. Bir fotoðraf karesi götürüyor bazen eski günlere. Özlem geliyor bir anlýk çocukluðuma. En güzel günlerimi býraktým ben mazide. Büyümek isterdim bir an önce. Büyüdüm. Toparlanamadim. Hayatýn yükü omuzlarýmda, Büktü belimi þu genc yasimda. Bir insan aðlamayý özler mi ?Özlüyor iþte. Süregelen bir monotonluðun içinde Acýlarým, Bilinmeyen acýlarým ve Geçmiþten kalan dertlerimle Baþbaþa yuvarlanýp gidiyoruz. Ölümü istiyorum artýk. Dirimden hayýr yok bana.
Erdem SÖNMEZ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
snmzerdem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.