CUMHURİYET YOLUNDA

Bilinmezlerin eþiðinde bir Osmanlý.
Bir devlet ki düþmanlar sarmýþ dört bir yaný.
Kadýn, çocuk demeden savaþtýk yýllarca.
Direndik, gördü gücümüzü Avrupalý.

Bak Çanakkale’ye gör mucize zaferi.
Dize getirdik Fransýz ve Ýngiliz’i.
Anadolu iþgal altýnda kan ve revan.
Vermedik yine de Sakarya’yý, Ýzmir’i.

Hangi millet dayanýr bu savaþ haline ?
Bir daha güneþ doðmayacak mý üstüne?
Ellerde Kur’an dillerde tek bir kelime.
Ölüm geliyor her saniye göre göre.

Bir iman ki kat kat doluyor göðüslere.
Can yoldaþýn ölüyor kazdýðýn siperde.
Aðlama, düþman fýrsat kolluyor arkadan.
Kazandýk bu ülkeyi topla süngülerle.

Ordulara bir kuru ekmekti kumanya.
Dolmuyordu bir türlü, yarýmdý matara.
Üstüne bastýðý bir avuç toprak için
Yýlmadý Mehmedim savaþtý aç karnýna.

Pek de zaman geçmedi savaþýn ardýndan.
Mustafa Kemal’in aklýnda yine bir plan.
Cumhuriyeti ilan edeceði zaman
Kurdu büyük Türkiye cumhuriyeti ni.

Mustafa Kemal ne büyük askermiþ öyle.
Yeni Türkiye’yi emanet etti bize
Atalarýmýzdan miras kalan cennet vataný,
Gözün gibi koru genç, verme kimselere.

Erdem SÖNMEZ..
Sosyal Medyada Paylaşın: