VELHASIL ZAMAN

Böyle olsun istemezdim.
Kýsacýk ömrümü derde sokup çýkmaza girmek,
Boþ kelimelere takýlýp üzülmek,
Zamanýmý gereksiz kiþilere harcayýp her gece aðlamak,
Baþkasý mutlu olsun diye kendimi geri plana atmak,
Çok çalýþýp vakit ayýramamak,
Çok sevip söyleyememek,
Platonik dolaþýp, gittiðinde vurulmuþcasýna acý çekmek,
Derdimi paylaþmayýp biriktirmek,
Gençliði yaþamadan ömrü bitirmek,
Sabretmeden hayallerimden tek tek vazgeçmek.
Bunlarý düþünürken uygulamayýp monoton bir þekilde hayata devam etmek istemezdim.
Böyle geçmiþ ömür anlamadým.
Ne geliyorum dedi zaman bana, ne de gidiyorum.
Bazen öðretmenim oldu, bazen azrailim.
Bazen dursun istedim, bazen su gibi aksýn istedim.
Ama anladým ki inatçýymýþ zaman. Dilediklerimin tersini yapmakta ýsrar etti.
Kötüsüyle ve daha kötüsüyle geçti hep tek tek günler.
Pes ettim zamana, dünyaya, varsa yenebilen buyursun.
Benden bu kadar...

Erdem SÖNMEZ
Sosyal Medyada Paylaşın: