Yıllar Tükendi

Ten harap, han türap, bozuldu baðlar,
Döktü hepten özüm, güller tükendi.
Sen serap, can bitap, üzüldü aðlar,
Çýktý lebden sözüm, diller tükendi.

Neþveyi unuttum, gama alýþtým,
Gözyaþým kuruttum, sona ulaþtým,
Gövdemi yürüttüm, onca çöl aþtým;
Yýktý solda sýzým, haller tükendi.

Naz edip yalandan, darýlacaktým,
Azmedip gönülden, yâr olacaktým,
Hazzedip belinden, sarýlacaktým;
Büktü içe dizim, kollar tükendi.

Çileyle karýldý, hep aþk þarabým,
Parmaklar yarýldý, çok ýstýrabým,
Vurmaktan yoruldu, kýrýk mýzrabým;
Çöktü dertli sazým, teller tükendi.

Sensizken noksandým, sensizken yarým,
Sanma ki usandým, dinmezken zârým,
Kederle beslendim, sönmezken hârým;
Yaktý geçti közüm, küller tükendi.

Gurbette dolaþýp, kaldýn süresiz,
Hasrete bulaþýp, çektim çaresiz,
Vuslata iliþip, gelsen firesiz;
Baktý ufka gözüm, yollar tükendi.

Takvimin yapraðý, yine söküldü,
Hakikatýn daðý, öne dikildi,
Eyvah gençlik çaðý, ani çekildi!
Aktý bahar-yazým, yýllar tükendi.

17.05.2020
Muhittin Alaca

Resim:Hatay’ýn deðerli büyüðü emekli Ýnþaat Mühendisi, Müdür, Ozan Garip Sönmez aðabeyimiz.
Sosyal Medyada Paylaşın: