“Iþýklar niye yanmýyor”
Her bahar çaðýran mukaddes sesin
aðaç dallarýnda nakaratý olmayan
sana doðru topuklarým üzerinde hýzla yükselirken
ellerimle tutmadýðým çiçeklerle süslüydü elbiselerim
asýrlardýr birbirimizi görmemiþiz gibi
göðsümüzde yoðrulur bütün sevinçler
avuçlarýnla saçlarýmý koklayýþýn
Koþtum bu baharda mukaddes sesine
deli kýzýn ben geldim kokla öp beni
taþ duvarlarda kelebekler yok
kilitli kapýda kuþlarýn türküsü yok
dönüp dolaþýp gözbebeklerim savrulur ýraða
bahçededir þimdi gelir sabýr tutunuþum
Nefesinde ninniler uyurdu
sevdalýydý kutsal daðlarýn fermaný
uzaklar ve hatýralar topladý
kýblemde bir þeyler eksik
eksik nur açan dualarýn kokusu
duymuyorum hani nerde Ümmüm diyen sesin
sandýða koydun öksüz mektuplarý
sürükleniyor bak suda gözyaþlarý…
Kuru otlara dokunan kuzey rüzgârý
boyu minnacýktý benim boyumdan
en son nerede veda etmiþtik
“Cesur ol yavrum” derken
en son nerede birbirimize sarýlarak kucaklaþtýk
heyecanla otobüse fýrladýðýmda
nasýrlý ellerinle sakladýðýn aðlayýþlarýn...
güneþi ýsýttýðýn gülüþlerin vardý
Bak! Aydýnlýk olsun diye taktýðýn sokak lambamýz yanmýyor
kokun milyonlarca yýl uzakta
yataðýmýn baþýnda dikilen siluetinde...
Ümmühan YILDIZ