Solgun bir yapraðýn hüznü gibiydi gözlerin
Çekingen bir umuttun sen sevgilim.
Güvercin gölgeli bulvarlarda gezerdik
Ezerdik þehri, kavgayý ,haini ,yoksulluðu!
Zenginleþirdik
Güzelleþirdik köpek öldürenlerle
Kýzýl bir sevda havalanýrdý alaca gökyüzüne
aþksamayý güneþ tendeyken deðil de
ay yüzümüze dokunduðunda kanýksardýk
anýmsardýk çocukluðu yine birlikte...
Aþkýmýz geceydi,
gecedeydi
yýldýz çocuklardýk ikimiz.
Kanadý kýrýk iki kuþ uçmayý baþaramamýþ mýydýk sanki
umut öldüren söylenceleri yok sayardýk
yorgun çýnar altlarýnda üþümezdik!
Bizimle ýsýnýrdý gece.
Sözsüz bir müziðin deviniminde evrilirdik varlýða
tüm yoklar ,yoksulluklar, yoksunluklar adýna ...,
sana yeni bir ad koyardým tüm varsýllýðýmla.
Gündüzleri yine ellerin ellerimde olurdu
severdik saklambaç oynayan çocuklarý ayýn elleriyle
ayný anda ayný bulutta buluþurdu gülümseme
ikiz kalp tek atardý çözül/e/meyen bilmecelerde.
Gün batýmlarýnda öpüþürdüm parmak uçlarýnla
Ellerin ellerim/de olurdu
Kaçardý gözlerin benden
Kaçýrýrdýn
Ben deli, deliþmen!
Esrik bir rüzgâr olurdum bazen
Seviþken bir çift dudak olur,sessizliðin sonatýnda koþtururdum atlarý
seni yeni adýnla çaðýrýr
adýmý coþkuna býrakýrdým
çocukluðun okþardý çocuk kanatlarýmý.
Coþku deðil bir hüzün sevdasý boyardý yüzünü,
ak kuþlarýn ele verirdi aþký
Sessizlik susardý bize,usul usul ve kardeþçe...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.