BEN'Lİ ŞİİR

Ben
Bulutlarýn peþinde koþan kuyruklu rüzgârlar kadar esrik bir tamlamanýn
Eksik düðümü...
Kör bir yalvacýn mýrýldandýðý o eski þarký,ben !
Gözlerinizde yankýlanýr sesimin ýslýðý!
O sessiz bakýþýn zamana eþ yüzünde aydýnlatýrýz günü birlikte!
Gün bir yakamoz yortusu.
Denize sevdalý karabataklarýn kaderinde var ölmek...
Gün ýþýðý bize sevdalý !
Güneþ,
Geceden kalma bir düþü uyandýrýr sarhoþluðundan
Biz ve nefesimiz dala asýlý !
Yaprak sýzýsýyla af dilediðimiz Tanrý !
Gün gelecek özür dileyecek dilek aðaçlarýndan,
Kirli çaputlardan,çocuk gelinlerden,gülbeþeker bebelerden !
ve sonra gerisi tufan
Lâvlarýn ardýndan kopan kýzýl kýyamatte sarý çýðlýk ! patlayacak...
Düþlerimizi yeriz birlikte aç kaldýðýmýzda!
Tanrý yok nasýl olsa!
Tanrý öldürdü kendini!
Anlaðýmýzdaki beyaz mendiller artýk bayram!
Artýk yitik bir kara topraktýr zaman !
Yýrtýk ceplerimizde metelik kalmamýþ
Ve her piþmanlýk gölge altýnda!
Bir çýnar soluðudur unuttuðumuz!
Yakamozlarýn ýþýltýsýndadýr yitik unutuþ!
Unut/ul/uþumuz muþtulu bir yýldýz kaymasý...
*Ben’li þiir //2016 Mart-Mayýs
Sosyal Medyada Paylaşın: