Kara Elmas/Günseli

Gün seli kýzýl yapraklar ýslanýrdý kýrlangýç kanatlarýnda
Leylâklar rüzgâra teslim olmamýþken halâ
Gün ýþýðýyla taçlandýrýrdým umudu yüreðimin kovuðunda
Bir soðaný kýrar, bir parça ekmeði bölüþürdük
Makas deðiþtirirdi trenler
Meleklerin kanatlarýna baðlardýk yaðmur bulutlarýný
Göçmüþtük dünyanýn en tenha yerinden en kalabalýk þehrine
Ruhumuz üþürdü kalabalýklar içinde,
Dövüþürdük biteviye!
Mevsimler toplardýk nehirlerden
Nilüferlerden taçlar yapardýk, kutsanmýþ boyunlarýmýza
Cesur ve yürekliydik, ruhumuz yaþýyordu halâ
Koca bir es þimdi sesimiz.
Asýrlýk çýnarlara benziyor esaretimiz
O ilk sessiz çocuk çýðlýðýnda prangalar paslý
Yýldýzlar sönük
Ve kayboluyor düþlerimiz
Yüzlerimiz örtülüyor kara toprakla...
Bileklerimde kan sesi
Kulaklarýmda yýldýz kaymasý
Damadýðýmda sesinle öpüþüyorum,
Yalnýzlýk kanatýyor bileklerimi,
Ölmüþ, yaralý bir yýldýzý düþlüyorum
Kara bir sandýk saklýyor kara elmasý
Ah o yýldýz kaymasý
Gözleri pýrýl pýrýl kömür karasý
Deri deðiþtiriyor ihtiyar yýlan
Örümcek düþlerinin usunda zaman
Aman
Aman aman!
Serçeler gagalarýnda göz yaþlarý taþýyor…
Bulutlar gök taþlarýna yabancý
Kalbim bölük pörçük bir örümcek aðýna yakalanmýþ an
Seyrediyorum zamaný kutsandýðým uzaklardan…
15 mayýs 2014
G.A.



Sosyal Medyada Paylaşın: