birkaç nehir geçip
soluklanmayý dilemiþtim oysa
kýrbamda annemin gidenlere döktüðü gözyaþlarýyla
bilmedim
bilemezdim
karabasan olup çöktü göðsüme dünya
ateþi tattým
suyu kokladým
ayetler yazdým kýrlangýç kanatlarýna
göðe uzandým
yürüdüm durmadan
dinlenmeden yürüdüm
ayrý düþtüm gölgemden
seni ben sandým
aksimi düþürdüm nehre
balýklara özendim
çöle vurgun kalplere dokundum
terk edilmiþ manastýrlarda uyandým
kanadým,kanadým,kanadým
eprimiþ bir sözcüktüm
can buldum bir serçenin sesinde
yürüdüm kara bir gülün teninde
açtým gözlerimi bir dilemmada
affettim yargýçlarýmý
yardým göðsümü hunharca
merhamet bahçesine yuva
vardým çýplaklýðýn sýrrýna
tinlerin ayanlýðýnda
köhne bir anahtardým
kýrk kilide birden devâ
yaðmur oldum,yaðdým
vardým aþkla dolan bulutlarýn sýrrýna
kâh ortadoðu’da
kâh afrika’da
kanayan bir kayaydým
genzimde iyot kokusuyla
taþtým daðlardan,tepelerden
ihanetlerle dolu kentlerden geçtim
saymadým,sayamadým bedenimdeki hançerleri
aldým onlarý þiirlerle âüsledim
dualar derledim
sözcükler yonttum
dokuz boðuma takýla takýla
üryan bir dil doðurdum
tuz oldum
buzu erittim
buzu ateþe tuttum
ateþi suya
suyu rüzgara
rüzgarý kayaya
kayayý balyoza
un ufak oldum
daðýldý zerrelerim
yayýldý atlasa
-anladým insan eksile eksile çoðalandýr,yaþam tragedya-
Necat USLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.