Mutluluk bir ekmek kýrýntýsý idi. Bulduðumuza þükretmeyi bilmediðimiz. Yerden tepelerce yüksekte duran, Mavi yuvarlak bir gökyüzü ve topraða düþen yaðmur damlalarý gibiydi. Kýymetini bilmediðimiz. Kuþlarýn uçuþu sýralanýyordu. Bir parça umut kýrýntýsý arayan kanatlarýnda. Tablosu yegâne bir güzellikti, yaþamak bu coðrafyada. Göçebeydi bakýþlarýmýz uzaklara, neyi arýyordu bu hengamede. Nasýl gidebiliyordu insan. Kývrýmlý ve kuyruk yýldýzý anýmsatan bir trenle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şairruhluadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.