Söğüt Ağacı

Gölgelensem, gölgesinde söðüt aðacýnýn.
Gölgeme iz býraksan gölgenle.
Gelsen kapatsan üstümü, bir kaç kürek toprakla..
Þimdi ince bir ufkun çizgisindeyim.
Hüngür hüngür aðlasam dizinde, bilme istiyorum.
Ellerini alsam avuçlarýmýn arasýna, ýsýtsam þöyle gür ve ýlýk bir nefesle, üþümesin istiyorum.
alsam karþýma portreni,
konuþsam,
susma istiyorum.
Saçlarýný tarasam, dokunsam, koklasam, duyma istiyorum.
Gözlerinden öpsem, iþte öyle bir içli öpsem ki görme istiyorum.
Ne yapsam bilmiyorum.
Aklýmdan çýkmýyorsun iþte.
Uyku girmiyor gözüme kaç gecedir.
Kaç gecedir seninle konuþamamanýn çaresizliðini yaþýyorum.
Ne tuhaf deðil mi, insanýn insana ihtiyaç duymasý..
Oysa ben sana ihtiyaç duymuyorum.
Ben sana meftunum, mecnunum, mecburum.
Hüzünle karþýlýk veriyor durgunluðum.
Yüzyýllardýr süren bir yolculuða çýksak, sonra dursak bir kafede, içsek iki çay.
Ne kaybedebiliriz ki hayatýmýzdan.
Yada ne eksilir deðerli vaktimizden.
Ben desem, sen desem, biz desem.
Ýþte duruyor orada üç hecelik,
tek dizelik demli bir þiir.
Sýð limanlara atsak kendimizi, duyursak sesimizi denize.
Baðýrsak bir daðýn hoyrat eteklerinde.
Uzaktan da olsa, sevemez misin beni.
Uzakta da olsan..
Bulsak kendimizi söðüdün altýnda.
Gölgesinde, bakýþmalarýmýzý kazýdýðýmýz o aðacýn.
Sen gölgem olursun, gölgesi olursun gecelerimin.
Ben o söðüt dalýna konmuþ bir serçe gibi,
bu dehliz yaðmurlarda seni beklerim.
Köþe kapmaca oynar sessizliðin sessizliðimle.
Ben sevmeyi abartmayý, hep sevdim.
Hem de uzaktan..
Ve bilmeni isterim;
O söðüt aðacý, senindir, benimdir, bizimdir..
Canýmýn içi, can parem ve ebedi kýrsalým..

"Þair Ruhlu Adam’dan, Þair Haným’ýn kalbine dokunmasý ve kendisini baðýþlamasý maksadýnda gönderilen küçük bir þiir..."
Sosyal Medyada Paylaşın: