Al yazmalý gelin, durur mu yerde!
Zindanlar ürperir, yýkýlýr gökler.
Ay yýldýzlý bayraðým, þanlý sancaðým.
Gönderin nazlý hilali Yüce Bayraðým.
Meleklerin kanatlarýnýn altýnda bir sancak,
Sancaðýn altýnda ki; binlerce ocak!
Vatanýn þerefli sancaðý, odur ancak,
Þehidimin emaneti, ölümsüz kalacak!
Durma! Þanýnla, kanýnla kutla zaferini,
Ölüm yok sana bu uðurda, var þehit kefeni.
Demir mýzrakla, þehit kaný, yere düþmedi mi?
Düþürme namusunu, dik göndere istikbalini.
Uyan ey ebedi geleceðin, sancak emiri,
Semada eller; dua eder, kaldýr ruh-i bedeni.
Mavi minarelerde, Allâhu Ekber seleni,
Ricat etme bir adým geri, etrafýn ateþ çemberi.
Yýk daðý, taþý; parçala! Kitabýna el uzataný.
Bayraðýna pençe atan, kör münafýðý.
Hak senden yana, ezdirme mazlumlarý.
Karalamasýnlar Ayetullah-ý Kübra’ný.
Gökten bir ateþ düþtü, imaným hudut çizdi,
Cennet Vatanýma, nâmer gözünü dikti.
Ey! Göklerin, nazlý bebek yüzlü yâri,
Nâr olur zalime; þehidimin, narin gövdesi.
Hikmet sanadýr; topraðýnda cihan gülüne, haya,
Sancaðýn gök kubbe paye, emanetim Fulya!
Yeryüzünün son kalesi, imanýn olmasýn yara,
Kara deðil topraðýn, þehit nur-u Vataným.
Sükûnet
2 Ocak 2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.