Ve yýldýzlar...
Ve gökyüzü...
Ve sokak ýþýðýnýn altýnda sessizlik.
Umut yükseliyor,
Tüm aþýklar hapis bu þehirde.
Çocuklar parklarý terk etmiþ,
Gündüzlerden farksýz salýncaklar.
Müzik yükseliyor gökyüzüne,
Evlerin pencerelerindeki sessizlik, karanlýða bürünüyor,
Kimseler yokmuþ gibi;
Teslimiyet var bu þehirde.
Rüzgar, bütün sessizliði uçuruma itiyor..
Ýniltili ruh hali var havada,
Gönlüme esen serinlik düþmüþ gece,
Huzur kokuyor, kasvetli de olsa...
Kuþlar ötmüyor belki,
Ruhumda teslimiyet var bu þehirde.
Violetin telleri bedenimi kasýyor,
Ruhum?
Yok....
Gökyüzünde dans ediyor...
Umutlarým þahlanmýþ,
Yaðmurun sesi dökülüyor, saç-tellerimde.
Islanmýþ gibiyim,
Bütün orkestra ardýmda sanki,
Sessizce damarlarýmda soluðun yükseliyor, bu þehirde.
Sükûnet
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.