Bir Kelebeğin Umudu
Ben doðarken bir ana doðurmuþum,
Babamýn kulaðýna ismini fýsýldamýþým.
Saatler çok yorgunmuþ uyuya kalmýþ
Dünyanýn kapýsý çalýnmýþ erkenden
Bir týkýrtý duyulmuþ âlemin boþluðunda
Filiz açmýþ, ötelerden üflenen bir ruh
Paspasýn altýndaki anahtarla açýlmýþ
Ýlk düzensiz nefesimin vernikli kapýsý
Daha ana karnýnda öðretilmiþ bir aþkla
Çok geçmeden seni sevmiþim;
Ondan sonrasýný hatýrlamýyorum
Kimi rivayete göre o gün ölmüþüm
Kimi rivayete göreyse hala yaþýyormuþum.
Sen arkana bakmadan gittiðin günden beri
Evsiz barksýz ve sahipsiz kalmýþ hüzünlerimin
Derme çatma, viraneye dönmüþ eviydi yüreðim.
Gece karanlýðý gözlerimi kapatýrken elleriyle
Týpký yolda kalmýþlarýn aðýrlandýðý bir köy evi gibi
Zihnimin ücra köþelerinde hep seni aðýrlýyordum.
Kromozomlarýmdaki eþit olmayan daðýlýmlarýn
Piþman bir rüzgârla zihnime taþýnmasýydý aslýnda
Seni bu denli özlememe yol açan biyolojik sebep.
Bir türlü iflah olmayý beceremeyen sevmelerimin
Ruhuma attýðý sancýlý dikiþlerin izleriydi gözlerin
Doktorlar söylemeden bile anlaþýlýyordu zaten;
Gözlerinin tüm baðýþýklýk sistemimi çökerttiðini.
Halbuki yontma taþ devrinin yontulmuþ uykularýnda
Primitif çaðlarýn görülen ilk düþüydük biz.
Hatýrlýyorum o günü
Sineme düþürdüðün kývýlcýmýn tesiriyle
Ýlk ateþi de ben bulmuþtum.
O gün kýtalarý ikiye ayýrmýþtýk;
Sen bana karþý soðuk bir Antarktika oldun
Ben ise bir ömür senin için yanan Ekvator.
Sen gittikten sonra yüreðim;
Kanunsuz bir aþkýn miting alaný gibi oldu
Ne kadar acý varsa bir araya geldi bu meydanda
Bütün korsan düþlerim toplanýp seni çaðýrdý
Kalbim bir jop gibi suratýma çarptý hatýralarýný
Barut kokusu alýyor sanki yüreðimdeki ateþ
Düþüp öleceðim bir kaldýrýmýn kenarýnda.
Rahminde daha doðmamýþ aðýt saklayan kadýnlar,
Oturup aðýtlar doðuracaklar yitip giden gençliðime
Öldüðüme belki bir tek kelebekler sevinecek
Kendilerinden daha genç ölenler de var diye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.