Agulama dönemim kül!

küçüktü daha parmaklarým,
kaç kardeþ olduðumu
serçeyi sayma dediðinde anladým!

dün bir buluttum oysa
topraða inerdim
þimdi yaðmur kavmindenim
her damlada seni arýyorum!

Sen öpünce avuç içimi anne,
yanaðýma düþen her damlanýn
provasý oluyor ölümüm
Ve artýk hiçbir þey deðilim kendime
yetmiyor çocukluðum
masal dinlemeye, salýncak binmeye...

Söylemediysem, þimdi duy!
Sen,
-ecek’li geçmiþ zamaným
akýl almaz düþüm
meyvelerin ham lezzeti
çiçeklerde bitmeyen tohum
gözlerimde incileþen þefkat
eriyen bedenime yatak
dallarýmý bahara hazýrlayan tazelik
mantýðýmý büyüleyen annekent...

acýn devleþince
hatýralar yüklüyor belleðim,
sonunu dinleyeceðim
bir masal kadar kalmadýn!

Serçe parmaðýmda þimdi buzul çaðý!

sevilmeye susmuþum
tut çek dilimi dýþarý
yine seni kusmuþum!



Sosyal Medyada Paylaşın: