Piero'm...
Ýki gündür aralýksýz yaðmur yaðýyor,
Böyle günlerde iþten döner dönmez odama geçer , bir kaç tane sigara içer ve hemen yatarým. Ne kitap okuyacak gücü bulurum kendimde ne de yemek yiyecek iþtahý. Uyumaktan bahsetmiyorum hayýr, battaniyenin altýna girip saatler süren düþüncelerimi seyretmekten ve gerçekleþmesi imkansýz, kurduðum o upuzun düþlerden. Acýkýrým ama yiyemem, merak ederim ama okuyamam, yalnýzca düþ ve düþüncelere dalarým. Olmadýk ülkeler, imkansýz denizler, mümkünsüz yeþillikler ve hiçbir yerde, hiçbir zamanda varolmayan masallar, hikayeler ve olaylar düþler, bir an için bu hayattan ayrýldýðýmý, hatta belki de bu hayatta hiç bir zaman varolmadýðýmý, hep orada , düþlerimdeki diyarlarda yaþadýðýmý düþünürüm. Ama dýþarýdan gelen, yaðmurun ve rüzgârýn, arabalarýn ve insanlarýn sesleri , beni o huzurlu ve mutlu diyarýmdan bir anda çeker alýr ve mutsuz , huzursuz olduðum bu aþaðýlýk diyara bir çöp gibi fýrlatýp, sanki, senin yerin saraylar, cennetler, huzurlu ve mutlu olunan yerler deðilde, altýnda yattýðýn bu battaniyenin bulunduðu , dört duvarlý zindan ! derler. Bir iþte çalýþmak zorunda olduðun, yemek yemek , bir þeyler içmek zorunda olduðun, uyumak daha da acýsý uyanmak zorunda olduðun, bir gün mutlaka ölmek zorunda olduðun, yalnýz, huzursuz, sýkýlmýþ, bunalmýþ olduðun, senin yerin iþte bu sevmediðin yer ! derler. Savaþlarýn, kanýn, hastalýðýn, acýnýn, ýstýrabýn, ayrýlýðýn, tecavüzün, haksýzlýðýn ve gözyaþlarýnýn olduðu bu aþaðýlýk yer, senin layýk olduðun! derler...
Belki de ben büyütürüm böyle ... Yaðmurun ve rüzgârýn ne suçu var?
Cansýz , mekanik arabalarýn çýkardýðý seslerin ne suçu var ? Ýnsanlar için ayný þeyi diyemeyeceðim ama, onlarýn kesinlikle bir suçu var !
Uyumak ne güzel þey...
Düþ kurmak ne güzel þey...
Düþünmek ne acý, ayný zamanda ne tatlý þey...
Haksýz mýyým Piero’m ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ezeli Gece Ve Yıldızlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.