Yağmurdan sonraki kokusun!

Anneydi;
göðe sürülüp boyanan
topraða hiç yakýþmayan!

kokunla gittin,
þiir kopardým içimden sana
kelimeleri öksüzlük kokan...

kokusuz kaldým,
zýbýnýmý uzattým göðe
kokusu eskilerden
biraz Sen’den / benden!

gittin,
annebaz oldu kelimelerim;
uyuyamam sonra
gir düþüme
kendime acýrým!

Ve kokun ,
konuþma felaketim
içime içime...

Ve dayatmadýr
musalla baþýnda vedalaþma ,
bu yüzden yanaðým ateþtir ellere...


Sosyal Medyada Paylaşın: