Sesin Çıkmıyor

Uyan, pencereden, bak dýþarýya,
Gün ýþýk saçarken, sesin çýkmýyor.
Bülbüller ötüyor, bak þu arýya,
Kumrular uçarken, sesin çýkmýyor.

Ey gönül daðýmýn, nazlý hazalý!
Kýrlar türlü türlü çiçek bezeli,
Papatya, gelincik, mor renk güzeli;
Sümbüller açarken, sesin çýkmýyor.

Irmaklar coþuyor, deniz dalgalý,
Yýlkýlar koþuyor, çimenler halý,
Ýnatçý keçiler, yine kavgalý;
Taylar su içerken, sesin çýkmýyor.

Gelinler bakracý, takar koluna,
Parmaklar kavuþur, sütün boluna,
Yaylakçýlar düþer, yayla yoluna;
Kervanlar göçerken, sesin çýkmýyor.

Yapraklar hýþýrdar, dinmiyor yeller,
Mýzraplar vuruyor, inliyor teller,
Zevk-ü sefasýnda, eðlenir eller;
Kendinden geçerken, sesin çýkmýyor.

Ýþveli, þen þakrak, pozlarýn nerde?
Hasretim o esrik, gözlerin nerde?
Þekerli, bal-kaymak sözlerin nerde?
Ben sensiz naçarken, sesin çýkmýyor.

12.04.2020

Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: