Gelmesen de Olur Mariya!

Esti geçti, sana deli deðilim,
Kalmadý mazinin, pek bir anlamý.
Çýkmaz sevdalara yoktur meyilim,
Biraz kýrgýn, biraz buruk gönlümü,
Artýk almasan da olur Mariya!
Dündü, yok sevesim, bitti o rüya.

Kimseler duymadý, kimse görmedi,
Sessiz feryadýmý, ah-u zârýmý.
Gün-gece aymadý, halim sormadý,
Hasretinle buðu buðu nârýmý;
Artýk bilmesen de olur Mariya!
Yandý can kafesim, bitti o rüya.

Uzaksýn, yýldýzlar kadar çok uzak,
Kondun yaban ele, kaldýn ücrada.
Her yaným zincirli, her yaným tuzak,
Hangi mahzendeyim, hangi hücrede?
Artýk bulmasan da olur Mariya!
Söndü tüm hevesim, bitti o rüya.

Gam yükünü çeken, çilekeþe sor,
Beklemekten yosun tutan taþlarý.
Ayrýlýk acýsý, ölümden de zor,
Yanaktan süzülen, kanlý yaþlarý;
Artýk silmesen de olur Mariya!
Kandý bir kez nefsim, bitti o rüya.

Tarihe gömüldü, eski baharlar,
Al güller açmýyor, bülbüle kucak,
Karlý daðlarýmda, tüter buharlar,
Gözlerime bakýp, içten ve sýcak;
Artýk gülmesen de olur Mariya!
Dondu o þen mevsim, bitti o rüya.

Hicranla eriyip, her dem solarken,
Esmer tenim döndü, safran sarýya.
Ömür takviminde vadem dolarken,
Piþman olup bilet kesme buraya;
Artýk gelmesen de olur Mariya!
Dindi son nefesim, bitti o rüya.

08.04.2020
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: