Artýk daha az seviyorum seni; giderek daha az, senden daha fazla az
kendini iyileþtiren bir yarayý kanatýyorum, yeniden ödetiyorum kendime çýð gibi büyük bir yitiriþin bana öðretemediklerini
yaþam yanlýþlarla kýsalýrmýþ, mutluluðu orantý olarak tartanlar yanýlýrlar; doðru orantý olarak girdiðimiz bir kapýdan ters orantý olarak çýkarýz
Topladýklarýmdan çok, çýkardýklarým; o kadar kimseyim kendime
yine de Araf kötü þey giderken de, kalýrken de
Giderken devam etmenin karanlýðý, Kalýrken bize biçilmiþ döngünün aðýrlýðý, oysa kimin kaldýðý yer var ki dünyada kaldým sandýðýn yer bizden geçenin olduðu yerdir olasýlýkla yüreðimizi parçalaya çoðalta
Þimdi eksikliðini hissettiðim Sen bir küfür gibi; duyarken utanýlan, yalnýzken söylenilen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
veysel toprak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.