Korkunç Kâbus...

Seni tanýdýðým günden beri
Dalmýþým, unutmuþum kendimi
Seni sevdiðim günden beri
Þaþmýþým, içmiþim, yýpratmýþým kalbimi.

Seni gördüðüm günden beri
Kör olmuþum, umursamamýþým hiçbir þeyi
Sana deðer verdiðim günden beri
Anladým ki, deðersiz görmüþüm kendimi.

Seni sevdim, seni bildim bileli
Oncul, buncul, bencil deðil, sencil olmuþum
Seni duydum , seni hissettim hissedeli
Genç iken yaþlý, dinç iken, ölgün olmuþum.

Ne istikbâlimi düþünmüþüm
Ne bir amaç edinmiþim
Ne de hayatý sevmiþim
Beni sevmedin sevmeyeli.

Hiçbir þey konuþasým yok
Hiçbir þey yapasým yok
Zaman geçsin istiyorum
Kendimi unutmak istiyorum, öyle derin.

Çünkü

Ben bütün umutlarýmý, gelecek hayâllerimi
Bir gün beni sevebilme ihtimalin üzerine
Özenle inþa etmiþ, özenle kurmuþtum
Kýyamet günü bir dünya þimdi ruhum !

Yýkýlýyorum, yakýlýyorum
Boðuluyorum, batýyorum
Evrenler düþüyor gökten
Sensizlik en korkunç kâbusum !

Ve ben yýllardýr
Bu kâbustan uyanamýyorum...







Sosyal Medyada Paylaşın: