ÇAY,ŞİİR VE KADIN...
Sen.......
Özünün hüznü yüzüne akseden;
Yüzünü özüme nakýþ nakýþ iþlediðim...
Geçmiþe uzanan dikenli toprak yol;
Ve geleceðe kurulan umut köprüsü.....
Çayýn demlisini seven sen!..
Ýkindinin o buruk hüznünde,
Gün batýmýna karþý ve ince belli bardakta;
Dilini yakmak pahasýna da olsa,
Ýstekle ve yudum yudum içtiðinim...
Bir mumun titrek alevinde,
Ve bir kelebeðin kýsacýk ömründe yazdýðým her dizeyi,
Bir çýnarýn uzun soluklu yaþamýnda beklettim...
Ey yar!
Oku...
Seni yaradanýn hakký için oku!
O ki seni bir kan pýhtýsýndan;
Ve aþkla örülsün her bir zerren, sev...
Diye yarattý...
Bilirim þiirin demlisini seversin...
Yani ben senin, her þiirde i mge i mge seçtiðinim....
Ne adanmýþlýklar;
Ne yaþanmýþlýklar sarfettim geride...
Sonra vaftiz edildim sevgilim...
Yýkanýrken bedenim her bir kutsal damla ile,
Günahlarýmý akýttým bir bir...
Ana rahmine yeni düþmüþ bir cenin kadar masum deðilim belki;
Ama bilirim..
Sen, kadýnýn da demlisini seversin...
Ve ben senin uðrumda ebediyete göçtüðünüm...
(07/07/2008-ANKARA) (A-Y)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.