Kaldırmıyor...

Unutamadým
Hiçbir þeyi unutamadým.
Yankýsýný duyuyorum geçmiþin
Yankýsýný duyuyorum çýðlýk gibi
Ýçimden beynime doðru
Nefesim kesiliyor, daralýyorum
Görüntüler geliyor kesik kesik ama net
Çok uzaktan
Çok uzaklardan bir yardým çýðlýðý
Bir el, hüzünlü bir bakýþ, gözlerinde yaþ
Elini uzatýyor bana, geçmiþ denilen geçmemiþ.

Mahsur kalmýþ içimizde bir yerde
Dokunmaya çalýþýyorum, çekip çýkarmaya
Kurtarmak istiyorum onu kendimden
Çekilecek adam deðilim ben
Ne o benden kurtulabiliyor
Ne ben ondan.
Sadece bir yanký, ölüler diyarýndan
Çocukluðum aðlýyor
Burasý ceset dolu diyor.

Ne çocukluðumu kurtarabildim
Ne kendimi
Kendimden.
Çok uzaktalar, bakýyorlar gözlerime
Yardým istiyorlar benden
Hiçbir þey yapamýyorum
Yaptýðým hiçbir þey iþe yaramýyor
Kulaklarýmý týkýyorum, ses daha çok artýyor
Çünkü dýþýmdan deðil, içimden geliyor
Göðsüne yaslayýp baþýmý uyusam, geçer mi?
Geçmedi, geçmiyor, geçmeyecek!

Dünyayý, evreni sýkýþtýrmýþlar içime
Bugün yaþayanlar yarýn ölecek
Bugün sarýldýðým, öptüðüm
Dün sarýlýp öptüklerim gibi ölecek
Çocukluðum gibi her þey ölecek
Kalbimin içinde bebekler kan aðlýyor
Bunu kabul etmesine çoktan kabul ettim
Ama yürek iþte
Kaldýrmýyor.


Sosyal Medyada Paylaşın: