Özlenenler

Bir gün gelir belki özlenenler
damarlara ýþýk saçarlar
kim bilir dilenciye bir yasemin verirler
bulutlarý parçalayarak,
gözleriyle güneþi getirirler

Beklenenler bir gün gelir belki
hemde
gülümseyiþ yüklü bir kervan gibi

Sahi ne yaparým o vakit?

Bütün duvarlarý yýkacaðým yere
samanyolunu vereceðim ona
gönülleri aþka
gölgeleri suya
dallarý rüzgâra baðlayacaðým
uçurtmalar uçuracaðým gökyüzünde
saksýlara su vereceðim
her duvarýn baþýna bir karanfil dikeceðim
demir korkuluklu balkonumdan
geçen her arabaya þiir okuyacaðým
-bizim sokaktan
köþeyi döner mi o araba

Sokakta rüzgar esiyor...
Senin ellerini ellerimden çektiðin gün de
esiyordu o rüzgar

günleri saymayý býraktým
sayý saymasýný da býrakacaðým
ve sýnýrlý geometrik biçimler arasýndan
bir tek yanaklarýný aklýma kazýyacaðým

gerçeðin beþ harfi
sonsuzun çevresinde döner
nasýl da bulaþmýþsýn gecenin kokusuna
öyle dolusun ki sesimin üzerinde
benim yarý yaným olan kimse
yüreðimden koparýp kokladýðý elmayý
ayaklarý altýnda ezecek

ey yaðmurda açýlan
pencerenin toprak kokusu
göðsümün içinde kabardýkça kabaran
soluðu baðýþla

O uzak evden
hayatýn neþesinin kaçmýþ olduðunu
biliyorum þimdi
bir çocuðun
annesinden ayrýlýk mahremine
aðlamakta olduðunu
biliyorum þimdi

Sen gökyüzüm
aþkýn hayalinden
daha güzeldir hayalin
Üzerime Yað!

Beni perdelerin arkasýna çeken Sen
Nasýl anlamadýn sýrlarýmý?


Sosyal Medyada Paylaşın: