þiirin karþýsýnda yine büzüldüm
içime gömüldü kanatlarým
takýlýp kaldým iki karganýn uçuþuna
durmadan yüzünü buruþturan gökyüzüne
seninle yaþamaktan avucumu yýkadým
eðri yüzüne bir þamar indiremedim aþkýn
oysa ne güzel açar sahici güller, gelince zamaný
buðulanmýþ havada buðulandýrmadan bakýþýný
iki kiþinin oyununa amma takýldým
kimse kimsenin koluna girmedi
bir polis eþliðine ve doktor gözetiminde þimdi hayat
yalnýz yürüyüþüne eþ
azarlayan bir valinin eþliðinde açýlmaz sosyal ara
þimdi kapýnýn ilerisindeki hayvana ve insana
yiyecek verme yardým etme günü
el- etek öpmek deðil
durduðun yerde bir sorun çözemezsin ki aklým
bir dizede durup kalma, yürü
yoldan geçen kýz gibi olsaydým eðer
bisikletime biner, geçerdim evlerin önünden
her pencereden bir gül uzatýlmazdý bilirim
bilirim gülüþler en çok yürekte açar
düþlerde bile gelse sevdiðim
ýsýtýrdý avuçlarýmý
bir dolu kalp resmi çizmiþ gibi gökyüzüne
gün ýþýðýna bakar severdim
bir çocuk gibi iþte!..
02. 04. 2020- Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.