Mýsra’ya boy veren
köksüz þarkýda
yaðmurlar yaðmaz…
Göðe düþen ilkyaz güneþi
patlayacakmýþ gibi
hoþnutsuzlukla kaþlarýný kaldýrdý
ýsýttýðý hiç kimse yok
uzakta mi kaldý dudu kuþlarý
bir an düþündü durdu
Don Kiþot hikâyesinde mi olsak
savaþsak yel deðirmenleriyle
ayaðýmýza dikenler batsa
Ah be! hayat felsefesi
yarýna býrakýlan duygular
büyükannemle dedemin hikâyesi
eski dünyaya dönme isteði
toprak korkuyla titriyor
yaðmurun çarparken çýkardýðý ses
bugün saçýmý okþamadý
tozlu raflarý birleþtiren
deðerli söze kalem tutanlarla
geçmiþ zaman aðýtta mý kaldý
Bekleyiþler bayýr aþaðý
sýnýrsýzlýðýn taa ötesine
oyuncaklarý aldým elime
yeni ben oluyorum gibi
sýðmýyor oyuða zaman
her gün yeni bir elbise giyiyorum
nafile kapýlarda karantina
Bir anestezi etkisi olsa
uyuyup uyansam þu sýralar
ürkek bakýþlý daðýnýk fotoðraflar
þimdi kýz kardeþlerimle birlikte
ufukta uzaklaþan
ufalan kayýklarý seyretsek
beyaz leylek sürüsünü de
kitaplarýn yapraklarýný katlayýp
dýþarý çýkmalý yürümeli
yürümeli sürüler halinde.
Ummuhan YILDIZ