HEM İSTANBUL'UM HEM ŞİİR...

Günü öðüten bir devre arasý
Saklý minvalinde mevsimin
Sözümün asla geçmediði þehrin de
Yeis yüklü güncesi.
Ne þairim ne de þehir
Sevdalý bir mahzun düþüm
Elbette külfet addedilen sefil varlýðým.

Kiminin gölge ettiði
Gümbürtüye giden iç sesim
Bir de hayatýn meali
Ýðne iplik tutmayý beceremediðim nasýl da belli?

Evin tek kýzý
Gözbebeði sevginin
Þeceresinde saf hayaller ve aþký da
Rencide eden bulutlar saklý.
Ne kuytularda unuttuðum
Ne ufkumda saklý tuttuðum.

Bir düþ isem
Görmeyi filan da ummadýðým.
Bir yenilgi isem
Elbet kendime tüm ihanetim.
Sevgi faslýný da çoktan geçtim, azizim:
En azýndan severken mutlu ve özgür
Sormadan da birilerine
Neye denk düþtüðümü
Elbet aykýrý mizacým
Saf tuttuðum kalede saklý maruzatým
Ve elimde kalem
Yüreðimde çalan notalar
Umudumu ise hala çalamadýlar.

Rengimle özdeþ seyrindeyim mevsimin
Mevsimin ikbalinde sýcak bir yaz güneþi
Yakam dik
Baþým dik ve asi
Diklendiðim nice insan ve safsata
Hele ki dümeni kýrdýmsa bir kez sevgiye ve doðrulara.

Hayatýn himayesinde gölgesi kayýp;
Sanrýlarýn hicvinde
Sancýlandýðým her gece vakti.
Dikmekse yorgunluðu
Ne yamalý ne patavatsýz.
Sevmekse hayatý ve acýlarý
Beslendiðim hüzünle nasýl da tek doðru.

Afiþe etmek mi yeri göðü?
Ne gam ne gam.
Soytarý sitemlerden düþmeyen payýma
Hele ki insan kendini bildikten sonra.
Lakin olmaz mý kusurum, yanlýþým?
Sevgiden yana müþkülü olan kimse
Arsýzca sevmeye dünden hazýrým.

Denkleme denk düþen sefil mizacým:
Bilinmezin karekökünü kürediðim
Köklerimle ait olduðum þehir kadar da yalnýzým.
Hem Ýstanbul’um hem de þiir
Hem yalnýz hem kalabalýk:
Sandýðýmda yok da tek naftalin kokusu
Fýrýndan sýcak çýkan düþlerim ve tüm yazdýklarým
Elbette Rabbimin himayesinde
Yeniden doðmaya dünden hazýrým.



Dostlardan Ýnciler...

Güne her gün bir renk veren
Üzgün gülden mutlak kerem
Lal mest dille dert dertleþen
Üzer kendin terk âlemden
Mütevazi Gül Çamlýsoy... Ahmet Coþkun Hocama teþekkürlerimle.
Sosyal Medyada Paylaşın: