VARDIR MEVLA'MIN BİR BİLDİĞİ...

Bahþedilen gülücüðün dahi somurttuðu
Sefil düzenden ayrý düþmenin de vedasý belki de:
En çok dokunan yüreðe
Dokunmadan sevmekle iþtigal bir gök gürültüsü
Elbet sadece Yaratanýn þahitliðinde
Kuru baþýna da çekilmiyor iþte hezeyan.

Manivelasý, hasretle vurgun koylara
Yere göðe koyamadýðým sevginin, aþkýn da son katresi.
Elleri yumuk bir çocuðun son bakýþý
Anne olmanýn özlemine dahi aldýrýþ etmeyen
Bir Anka kuþu ki
Özlemin de sönmez ferinde gaipten gelen isyan
Yeter ki Rabbim af eyle,
Dercesine kilit vurduðumuz mevsim.

Kindar tohumlarýn da asla ekilmeyeceði toprak
Güneþin vurgusu
Saçlarýmýn da örgüsü
Aþkýn meali mi, sizce?
Sevip de görün dercesine
Uzandýðým o rahle:
Piþmanlýkla dolu dolu bir izdiham
Neye yettim ki ömür yettikçe?

Sonlarsa vuku bulan:
Ne gam!
Aþkýn künyesinde yazan özlem
Elbet çaresizliðin sivri dili
Yumuþakça seven rüzgârýn da savurduðu
Gamýn yelesi:
Aþka hüsran yükleyen
Sevip de aþýnmadý hani yüreðim, dercesine

Çaputlarýn salýndýðý mevsimde
Taþkýn gözlerin deldiði o ukdede
Kaldý mý gözü varlýðýn…
Nazarýna yenik düþtüðüm þarlatanýn
Ve vazgeçemediðim bir zevce
Ne komik oysa:
Aþkýn aþkla imtihaný.

Sökükleri çekip de elimine ettiðim bir rastýk
Saçlarýmý serdiði yastýk
Göðe dikili gözlerim ve yüreðim
Tüm insanlýk tüm insanlýk
Olsun ister miydim hiç taban tabana zýt?

Pekiþen rehavet
Evrende çöken husumet:
Hala sevmeyi dilediðim bir aksan
Kurcaladýðým mevsim sanýyor iþte kendini hazan
Oysak kavuþtuðum bahar ve Nisan
Ýþgali evrenin
Kök hücrelerine serilen hüznün de savruk etekleri
Taþlarýn dolup taþtýðý
Uzattýðým ekmek ve nimet ve iyi niyet:
Göðü taþlayan iblis mi sökün edecek ansýzýn?

Varsýn da vursun rüzgâr
Kapanan kapýlara asýlsýn yapraklar
Ben ki ne çiçek olabildim
Ne de yeþeren umuda dirlik ektim.

Zamanýn birinde yaþadýysam
Sevip de tasalarýmý hala aþamadýysam
Bir sefer tasýnda yan gelip yatmýþ mevsim gibi
Ýçime batan dikenlerime
Hala sökün de ettiyse gözyaþým
Elbet vardýr Mevla’mýn bir bildiði:
Vade dolana kadar ne kadar sevsem kardýr
Bir de yazmanýn meali iken görünmeyen üstümde
Lakin serpilen ümidim ve yüreðim
Elbet evrenin merkezinde
Baþat bir iklim
Þaþalý bir de resim
Oysaki içi boþ bir kare.

Mimlendiðim her izlekte
Solmayý ben dilemedim
Görünmezliðin de mucidi iken evren
Parmak izimle þerh düþtüðüm þu kalem
Sýðýndýðým kadar Rabbime ve içime
Azat edilmenin de ufkunda
Þiar edindiðim revnak bir umut
Sözcüklerin de basarken bam teline.


Sosyal Medyada Paylaşın: