İnsan Oğlu
Kýzgýn bir kuþ yuvasýndan atýyordu yavrusunu uçmayý öðretiyordu
Yoksa baþka bir sebep miydi biz mi dünyaya ters den bakýyorduk
Gök yüzünün esrarengiz sahipleri kanatlýlardý özgürce uçabildikleri
Ne yazýk ki insanoðlu onu da ellerinden aldý pislik kokar oldu doða
Ýnsana özgü bir þeydi merhamet her ikisine aitti sevmek ve sevilmek
Kurallar yaþam karýþamazdýn yaratýlýþýn bu kadar güzel olduðuna
Ýsyan edemezdin bir çiçeðin ne kadar erken ve ne kadar geç açtýðýna
Yazýlmýþtýr her þey öðrenmiþtir insan oðlu vaktinden önce olmadýðýný
Yaðmurlar temizler oldu kiri ve kini kar kapatýr oldu tüm yalanlarý
Ýþte mevsimler bile insaný bu kadar kandýrýr iken kime suç bulursun
Kim ile cebelleþir kim ile kavga edersin bir emanet can o da senin deðil
Ceylan gözlüm hitabý böylesine güzel yaratýlmýþ bir caný sen kopardýn hayattan
Bu kaçýncý yakýþýn doðanýn canýný bu kaçýncý yakýþýn merhametini insaniyetini
Peþ paraya biçilmez gururun öylesine güler sýrýtýrsýn kanýný bile içersin
Saatlerce dolanýyordu doðanýn anasý kaybettiði canlarý ararken bilemez diki
Ýnsana emanetti bu sessiz kullar keþke konuþsaydý sessiz kalmasaydý
Kaçarken bulursun kendini kulaklarýn çýnlar sessiz aðlarken de bulunabilirsin
Yorulursun sýzlarsýn nefret bile edersin seni ilgilendirmeyen bir hayata
Belki bu yüzden yanýyoruz bunun içindir çektiklerimiz ve çekeceklerimiz
Er ya da geçtir intikam hiç bir kötülük kalmaz kimselerin yanýna kâr olarak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.