Susma Vakti Değildir

Kýlýcýný al eline o beklediðin savaþ bugündür kükrediðin daðlar
Avucunu açýp da bir lokma yemeðe muhtaç kaldýðýn günler
Belki de bugündür son bulacak olan kýyametin habercisi
Bakma öyle bana tutan yok sabýr taþý çatlamýþtýr artýk

Sarf et bana sözlerini tutmam için kollarýndan bir sebep
Aksini bekleme kalmasý gerektiði yerde býraktým ellerini
Dimdik duruþun içinden gelen o heybetli sesisin kendisi
Ne olur susma þimdi o vakittir beklediðim beklettiðim anlar

Susturduðun anlar aklýmda senin için susturduðum nefesler
Düðüm attýðým dudaklar kilit vurduðum nefsin ta kendisiyim
Belimin büküldüðü kucaðýmda taþýdýðým hayalin yorgunluðu
Çöktüðüm bedevi bir aþkýn imkanýný yaratan sessiz dinleyiþim

Gönderdiðim güvercinin ilk çað ara fesi geri gelen son cümle
Durma vakti deðildir sapma bu yoldan koyma beni bir hevese
Üzgünüm bu durumlarý geçe atan kiþi benim uzaklaþýp gidende
Belki olur diye kat ettiðim vicdani bir gurur yüz üstü düþüren

Bir siyah saplý kýlýç rüyalarýmda kývrýk keskin uzun kusursuz
Bana doðru dönmüþ olan herkes uðraþmam gerek asýl kiþi
Tahminlerimi çürütür dostun kalem düþmanýn kurþun tutuþu
Susma vakti deðildir uður getireceðini düþünüyorum bu sesin






Sosyal Medyada Paylaşın: