Bilmediğim Yerlere...

Zaman büyük bir stratejisttir veya taktikçi. Bizlerin karþýsýna çýkarttýðý þeyler sadece bizi oyalamak içindir ve bizi oyalarken kendi planýný sürer devreye.

Onun bildiði en iyi þey, yapmak ve yýkmaktýr. Bizi köleleri gibi çalýþtýrýp, günden güne yýpratýr. Ruhumuzu, psikolojimizi bozar, bizi ezer. Sevdiklerimizi bir bir alýr yok eder, ayný zamanda büyük bir öðretmendir de.

Sabýrlýdýr , acele etmez hiç. Muma çevirir bizi , aydýnlandýðýmýzý veya birilerini, birþeyleri aydýnlattýðýný sandýðýmýz bir muma. Aldatmacadýr bu aslýnda. Bizler kendimizi ýþýl ýþýl parlayan bir güneþ sanarken, damla damla eriyen bir buza dönüþmüþüzdür oysa.

Hayatýmýz ateþler içerisinde geçer. Acýlarýmýz yakar yüreðimizi, yaþadýkça yanarýz, kanarýz, aðlarýz. Ama çoðu zaman farkýnda deðilizdir, düþünmeyiz ve sadece hayatta kalabilmek için her gün iþlerimize gideriz. Bu yaþamak sayýlýr mý? Bilmem. Ama olayýn sonunda buz kesilip ölürüz. Cesetler neden buz gibidir? Sanýrým bu sorunun cevabý için þöyle diyebiliriz;

"Yaþamaktan , yaþamaktan! Aþýrý yanmaktan!"

Çünkü yanan herþey bir gün söner ve soður, buz kesilir. Bir gün güneþ de buz tutacak, dünya da. Neden? Yaþamaktan, yaþamaktan!

Ýnsanýn var olduðu her yerde zaman vardýr! Ýnsan , zamaný yaratandýr! Ýnsan olmasa, nerede zaman, nerede hayat, nerede evren, yer ve gök? Biz varsak var herþey, biz yoksak hiçbir þey yok. Bunu hepimiz biliyoruz nede olsa. Çünkü zamanýn yetiþtirdiði nice büyük insanlar, dahiler var þu dünyada. Öðretileri , klavuzumuz olacaktýr daima.

Ýnsan için zaman bence çok deðerlidir. Kimin nasýl deðerlendirmesi gerektiðini ben söyleyecek deðilim elbette. Ama ben zamanýmý, onun ne kadar kýsa olduðunun farkýnda olarak, onu kitap okumakla, müzik dinlemekle ve içki, sigara içmekle geçireceðim. Ötesinde ki bir çok þeyi denedim, çýlgýnca þeyler yaptým, bir çok þeyi tattým ve bu þeylere ait olmadýðýmý anladým.

Þimdi biliyoruz ki hayatýmýzý üzerimizden çýkartýp atamayýz, yazgýmýzý deðiþtiremeyiz. Neden, ne için ve nasýl sorularýnýn arkasýnda ki sýr perdesini göremeyiz. O zaman gök yerinde kalsýn, yer yerinde. Yani biz bu dünyada yaþýyoruz, biz bu bedende varýz, o kadar. Bizi yalnýzca dünyamýz ve kendimiz ilgilendirmeli, evrenler kendi evine, biz kendi evimize. Boþa dememiþler, evli evine, köylü köyüne.

Zamanýn kollarýnda eriyip giderken, yolculuðuma eþlik edebilecek en iyi þey, kitap, müzik, içki ve sigara diye düþündüm bu yüzden. Öðrenmem gerek, hayâl kurmam gerek, arkamda benim varolduðumu kanýtlayan sözler býrakmam gerek. Ve ancak böyle sükûnete erebilir ve yok oluþumun yakýcý ateþini benliðimde biraz olsun hafifletebilirim. Benden sonra gelecek kuþaðýn hiç tanýmadýðý, hiç bir þey olamayan biri yerine, onlarýn kalbine dokunan, ruhunu okþayan, ölü bile olsam onlarý anlayan biri olmayý arzuluyorum.

Yaþadýðým müddetçe, hayatlar, karakterler yaratýp yok edeceðim. Her hikayemin bir niteliði , bir öðretisi olacak. Hiçliðin Kitabý’ adlý romanýmý bitirince , ki bitmesine çok az kaldý, geçmiþ zamanlarýn insanlarý , eðer bir yerlerden gözetliyorlarsa beni, helâl olsun diyebilecekler bana. Emeðimizin, mücadelemizin yeni veliahtý, anlamlý , onurlu hayat çabamýzýn yeni imparatoru diyebilecekler. Hayatýný boþ þeylerle geçirmeyen, bütün dünya için hizmet eden, bencil olmayan, ne zaman umutsuzluða düþse oradan kurtulmayý baþaran, her canlýya saygý ve sevgiyi aþýlayan yeni imparator tahtýna oturdu, taht boþ kalmadý, zamanýn içerisinde kül olmadý diyebilecekler gönül rahatlýðýyla...

Akýl, gönül ve yürek imparatorluðudur bu imparatorluk. Ben onlarýn efendileri deðil, hizmetçileri olacaðým. Imparator deyiþim, bunu ifade ediyor. Inanýyorum ki gelecek yüzyýllar da, insanlar çok daha yalnýzlaþacak, hayatý daha anlamlý yaþayacak. Kendini tanýyacak, dünyayý ve canlýlarý anlayacak ve zamanýn ne kadar kýsa olduðunu görüp, daha onurlu, daha anlamlý bir hayat için çalýþacak. Bunlarý farketmeleri için , daha saygýn bir dünya için, veriyorum kalabalýðýmý ölüme. Ve yalnýzlýk ile yaþýyorum.

Sosyal insanlar bütün bunlara ulaþamaz veya çok geç bir zamanda ulaþýr, o saatten sonrada pek iþe yaramaz ulaþmalarý. Anlamsýz bir hayat yaþayýp ölmek koyar insana, ama bir ideal , bir amaç uðruna yaþamak o kadar koymaz.

Neyiz, ne deðiliz, ne kadar varýz, ne yapmalýyýz, nasýl yaþamalý, nasýl davranmalýyýz, herþeyi öðrenmeliyiz. Kimseye zararý olmayan her hazzý tatmalýyýz, paylaþmayý ilke edinmeli, haklarýmýzý sömürtmemeliyiz. Ne bir diktatör, ne zalim bir kral, ne de zengin birisi yok ki ölümsüz olsun. Korkmamalýyýz, yýlmamalýyýz, bizim olaný almalýyýz. Kendimizi ve çevremizi bilinçlendirmeliyiz. Bilgi paylaþýmý da yapmalýyýz. Hep beraber türküler, þarkýlar söylemeli, yüksek sesle þiirler okumalýyýz. Sanat, insana insan olduðunu hatýrlatan yegane þeydir. Sanat, barýþý, onuru ve adaleti temsil eden yegane þeydir. Sanata ciddi deðer vermeliyiz, bilime ve canlýlara da olduðu gibi.

Bir þiir yazmak istiyorum þimdi cümlelerimi sonlandýrýrken;

" Kelebeklerim uçtu gitti, nereye bilmem,
Yalvarýrým sen gitme bilmediðim yerlere,
Nice zamandýr günlerim sensiz geçti gitti, nereye bilmem,
Ýçten içe aðlar yanarým, sen gel, dön bana diye.

En güzel çaðlarýmda sensiz kaldým
Gülmem gerekirken içime aðladým
Kendimi kaybettim, yolumu þaþýrdým
Gelmeni bekler, yalvarýp yakarýrým.

Kelebeklerim uçtu gitti, nereye bilmem,
Yalvarýrým sen gitme bilmediðim yerlere..."


Sosyal Medyada Paylaşın: