Eskidendi!.. þehrin güneyinden ilahiler duyulurdu.
Görürdüm,kanardým; bakýþlarýn süslü bahçe gibiydi…
Taþ duvarlarda saklardým çocukluðumun kalp atýþlarýný,
Her bankta bir kalem izi-yazardým yalnýzlýðý,sessizce…
(bilmezdin, sana hep dokuzuncu notadan seslenirdim)
Biraz daha eskidim!.. þehir bir o kadar uzak artýk bana,
Ve kollarým pencerede, ellerim yüzüme dayanmýþken
Tam bilmiyordum hayatý, aslýnda pekte merak etmiyordum.
Çünkü sev(e)miyordum-nedeni yoktu bunun-sevil(e)miyordum…
(yirmi beþ yaþýndaydým-hayaller çoktan düþmüþtü,yüreklerden…)
Þimdi uçaklar kalkar þehrin üstünden, altýndan metrolar
Ve bir bilinmezlik sanki-kalabalýklarda öylesine saklý kalan-
Kalýn gergin halatlara býrakýlan bedenlere emanet edilen,
Sayýsýný henüz bilemediðim-duygu sefaleti- bir dünya bu!
(neler oluyor diye sorma bana-hayata alýþmaya çalýþýyorum…)