iþte yaðmura koþanlar, çýplak ayaklý
özlerler baðý bahçeyi deðil, ýrgatlýðý
satýlmayan yurt topraðýna
kazma sallamayý
hayat iþte bu
yaðmur sesine eklemek sevgi sesini
buhar olup uçmadan sokaðýnýn hevesi
yaþamýn o ölümsüz eþini
ýpýl ýpýl ilerde, birikinti yaðmur gölgesi
yere konan damla barýþ sesi
sýzýp geliyor düþlerden
acýtan iðnesinden yaþamýn
geride kalmýyor þehitler
badanasýz duvarlarý sývamýyor hiç kimse
yürekler de sývasýz, çatlak
tamiri imkânsýz sanki umudun
bir çocuk yaðmurdan çýplak
gözyaþýna uzanýyor
o en çýplak, kanatýlmýþ elleri
belki kucaklar az sonra
kaybolmuþ annesinin gölgesi..
06. 03. 2020 / nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.