Emmoğlu

Yine aylardan Aralýk; son güzün;
Kar, kýþ, kýyamet... derken sen düþtün yine aklýma,
kar taneleri gibi, lapa lapa iþte!
Gerçi hiç çýkmýyorsun ki...ne aklýmdan, ne fikrimden
 
Acýmasýzca;
Geldi acý haberin, O puslu seher vaktinde...
Yanar dað misali, öðdürmek oldu bende ki.
O kor ateþimde;
Feryad figan etsem sesim duyulur mu ki,
Seni geri getirir mi,
Gercekleri deðiþtirir mi?
Azrail kapýný çalmýþ çoktan be yiðidim!
 
Hayallerin vardý;
Tek emelin aþina olmaktý...Baþardýn!
Ama yarým kaldý be Ahmed`im!
Yarým býraktýn Firdevs´ini...
Sevdalýný, sevgini, ilgini...

Her þeyinle yarým býraktýn!
Ne sen yaþadýn þu fani Cihan´da;
Ne de ona yaþattýn!
 
Bende yarým kaldým;
Ne yýldýzlarý sayar oldum sensiz,
Nede "Emmoðlumu" dinler oldum.
Ikimizin þarkýsý diye,
Dinleyemedim...
Kulak veremedim,
Kelam edemedim,
Sen olmayýnca.
 
Son mesajýn;
Dahalen duruyor biliyor musun?
Geri ararým seni demiþtin!
Sen demiþtin bunu,
Sözünde duran, ama...
Aramadýn.
Beklettin, özlettin, aðlattýn...
Sýrf beni deðil.
Herkesi, tüm köyü, tüm þehri.
 
Ve þimdi;
Þehir sensiz kaldý,
Köy sensiz kaldý,
Sevdalýn sensiz kaldý...

Beni sual edecek olursan,
Bende sensiz kaldým!
Ne köye gider oldum,
Nede toprakta arar oldum çocukken oynadýðýmýz misketleri,
taþlý yollarýnda; Saruhan´nýn...


Not: Öðdürmek - sönmeye yüz tutmuþ ateþi


Sosyal Medyada Paylaşın: