Gecelerim Sensiz Adamım

Katran karasý gecede,
Yanmak deðil miydi...

Hey benim boyuna posuna,
heybetine
aþýk olduðum...
Ciðerimi parçalayan adamým!

Hey benim kalbi altýn gibi,
yüreði mercan adamým!

O kadife sesinle nasýl büyüledin beni,
beni kendine baðladýn,
çýkmaz sokaða saldýn!

Çýkmazlardayým artýk.
Ben benlikten çýktý gerçi, orada da kalamam!
Kendimi de bilemem,
Bilemez oldum saðýmý solumu,
gidemez oldum!

Sakýn ha!
Git deme bana!

Gitsem;
Gönlüm razý gelir mi ki sensiz...
onu da denedim çünkü,
yapamadým!

Öyle ya;
Bile bile girdim ben bu uçsuz bucaksýz yola.
Artýk salýverdim kollarýna bu amansýz,
Hazin sevdayý.

Yarýný olmadýðýný bile bile...
Geçivermiþ zaman... öyle ya!
Belki... belki bir gün vuslat bizi de bulacaktý.
Ya ben gelecektim sana, yada sen bana - o kýrmýzý arabanla!

Götür beni iyi ki var olaným, gönlü yaralým,
Canýna merhem olayým, endamýna sarýlayým,
Koynunda uyuyayým... daðlarda kavuþalým!
Sessizce seviþelim...

Dudaklarým;
Dudaklarýnda gezinsin dursun ama, sessiz olalým...

Öyle ya!
Yasaktýr bizim gibi sevdalar,
kimsecikler
birbirimize alev alev yandýðýmýzý anlayamazlar... Yýllardýr!

Offffff dedim içimden!
Asýl Sevda dedikleri beklerken yanmak deðil miydi? ...


 
 
Sosyal Medyada Paylaşın: