Kaçýncý basamaðýnda olursan ol yaþamýn, Karamsarlýða kapýlýp umutsuzluk hýrkasýný giyme sakýn. Boyun eðme kadere, çekiver ipini umutsuzluðun, ilmek ilmek sökülsün. Taptaze umut çiçekleri ek gönül bahçene, Gerisi gelir elbet bir gün. . Yenik düþmez karanlýða aydýnlýk, Yumma güneþe gözlerini, acýlarý gizler karanlýk. Bir merdiven daya gökyüzüne, gök kuþaðý topla yýldýz topla. Saçlarýný tara pýrýl pýrýl güneþin, sitem etme düþlerine yaðan kara, Damla damla erir elbet bir gün. . Susturma yüreðini, kalkar her boran her sis, her þey unutulur. En umutsuz bir anda yaðan yaðmur, toprakta capcanlý bir umut olur. Bir bahar dalýnýn coþkusunu domur domur, Sana da verir, verir elbet bir gün. . Gözyaþýyla dolup taþmaz deniz meraklanma, Uçurtmasýný yitiren çocuðun gözyaþlarý kurur, üzüntüsü durur. Ararsan, ipinden kurtulmuþ serseri bir uçurtmanýn özgürlük sevinci, Seni de bulur, bulur elbet bir gün. . Yaprak ödünçtür dallarda, Önemli olan umuttan yoksun kalýp gözlerde ýþýðý söndürmemek, direnci yitirmemek. Dikenli de olsa, kýzýl bir güldür hayat, Soldurmadan yaþamak yaþatmak gerek. Yeþile düþman bir bahçývana, kendini sevdirmez çiçek, Yaprak yaprak ölür elbet bir gün.
Yýk barikatlarý, erit prangalarý halka halka, zaman defterini kapat. Dört mevsimi var, her daim kýþ olmaz hayat. Merhaba deyip yaþama tekrar, derin bir soluk al kýzýl gülden, Acýdan ýstýraptan arýtýlmýþ yepyeni bir dünya yarat.
Ýnsan yere çakýlý yalnýz bir aðaç deðildir, tek baþýna rüzgârý bekleyen. Karanlýkta el sallayýp göz kýrpma, yeni yol ve yüzler dene, Her acýya ilâçtýr sevgi, asla vazgeçme sevmekten. Sünger çek maziye, yak ne varsa kötü gönlünün ocaðýnda. Geç karþýsýna, sevgi kahvesini dostluk kahvesini yudumla, umudun þefkatli kucaðýnda.
Býrak saçlarýný okþasýn rüzgâr, apak karlar düþsün karanlýklarýna. Her þafakta doðan güneþi karþýla, batarken kýzýllýðýný þarap þiþelerine doldur yýllansýn. Unut sonbaharý, baþka baharlar ara, çisil çisil yaðmur yaðsýn hayat harmanýna, aðaçlar tomurcuklansýn. Aç yüreðinin kapýlarýný, sen uçur bir kuþ da, özgürce kanat çýrpmanýn tadýna varsýn.
Bahardaki uyanýþý, gök kuþaðýndaki gülüþü, zarafetini gülün. Muhteþem hazzýný, bir bebeðin omzundaki gamzeden öpüþün. Lâpa lâpa yaðan karýn sesini, köpük köpük aþký, Soluk soluða çimler üstündeki seviþmeleri düþün. Sonu ölümcül bir oyun da olsa, Yaþamak...: harikulâde, masmavi bir düþtür. Öyle mi ya ölüm, öyle mi ya ölüm?
/...unutma…! umut ekersen gökyüzüne, ýþýl ýþýl göz kýrpar yaþam ufuk çizgisinden, yeni doðacak her güne.../
//…hayat gülmeyi bilene güler, sevmeyi bileni sever her þey seninle baþlar, seninle biter…//
Ocak, 1995 Sosyal Medyada Paylaşın:
tahsinözmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.