İNSAFSIZ
Kalbinden bir yer ver harmaným olsun.
Bir kapý aç deva dermaným olsun.
Bir bakýþ bak ölüm fermaným olsun.
Bu aþk niye böyle sýr ey insafsýz,
Hâkim ol kalemi kýr ey insafsýz.
Bu gizemli yangýn senden hatýra,
Durmadan sýzlýyor açtýðýn yara,
Bir ömür düþündüm hep kara kara,
Aðýna düþmüþüm zor ey insafsýz,
Hâkim ol kalemi kýr ey insafsýz.
Sevda sarhoþuyum baþým dönüyor,
Sensiz doðan her bir güneþ sönüyor,
Ümit sarayýma baykuþ tünüyor
Sinem niye ateþ kor ey insafsýz,
Hâkim ol kalemi, kýr ey insafsýz.
O sevda fidandý bak çýnar oldu.
Yüreðim kaynayan bir pýnar oldu.
Elalem de artýk hem kýnar oldu.
Bu hali bir de sen yor ey insafsýz,
Hakim ol kalemi kýr ey insafsýz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bayram Ali Bülbül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.