sen de biliyorsun yerim yok buralarda her geçen yeni yýlda ulaþtýkça hayallerim titreyen soluðuna..
sen ki tek baþýna memleket sen en derin yeri denizin çýrpýnýrken sularýnýn ortasýnda merhamet bekler yüreðim gör ey Karadeniz!
hýrçýndýr dalgalarýn bilirim yuttu çoktan benleri fakat bir yaþamak var boynumda demir perçemiyle paslanmýþ..
sen nasýl bir imkansýzsýn yoksun biliyorum bunu kabullenmem gerek ne garip þey þu ýstýlah sen varsýn, ben varým biz yokuz!
sana varsýn diyorum laz kýzý ama ben var mýyým? olduðumu söyle bana hissettir varlýðýný aþk var, göz yaþý var sen yoksun!
bir ömrü dilemek gözlerinde bakarak göz bebeklerine gör ey Karadeniz, duy nidalarýmý hoyrat soðuklarýn vuruyor açýktan çarpýyor yosunlu kayalarýma..
aç gönlünü sevdalarýma bir daha gelinmez dünyalara bana öyle bakma sevgili dönemiyorum yarýnlara..
yapma yalan söyleme n’olur evlenmedin deðil mi? deðilsin o adamýn koynunda içime içime çýldýrýyorum seller bastý þehrimin kýyýlarýný gel ey fistanlý sümbül gör eyy Karadeniz!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.