bir gece bir gölgeyi beðendim hayal ederek içini belki o hayaletti ya da anlamsýz bir tasvir peþine düþtüm sonra dalgalandý saçlarý iziydi kokusu..
uçuruma gidiyordu kendinden pek emin kapýldým güzelliðine olsa da ölüm sonu bitirmek gerekiyordu yeniden baþlamak için dokusunda alabildiðine sarý..
deðerken simsiyah eteði tozlu yollarýma dönerek arkasýna kýrpardý gözünü saðanaðýma her þey güzel olsun diye sonrasý vazgeçmeyerek avuçlarýnda tuttuðun yýldýz o ancak benimdir diyerek!
yazýk, böyle ayrý iklimlerde hissederken soðuðunu kurduðum o yeni düþte kýpkýrmýzý fýrtýnalar vurdu emin sahilimizi sorgusuz ve yeniden aþýk olmak yorucu endiþelerdi yalnýzca..
yine de giderek peþinden idam edilmek pahasýna söyle hangi ömür dirensin böylesi caymýþlýða? oraya götürerek seni týpký o intihar gününde baðýra çaðýra arayarak ilk ve son adýmýmda nefesini arzular gibi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.