Gözler yok! Paramparça! El, kol, bacak, beyin. Etraf sanki kanlý tarla... Ölüm kusmakta, Yeryüzünün bir yerinde canlý bomba! Erken alýr dünyadan, böylesi ölüm herkesi. Tamamlanmamýþ hayatlar; kalýr bakiyesi. Yine döner de dünya, Amma velakin çoðalýr sabýkasý...
Ben “ölü bomba” olmak istiyorum, Duysunlar! Sevgiyle patlayayým, Verince son nefesimi! Ölüme bahþiþ olsun verdiðim tüm organlar. Musluk olup açýlsýn, Dökülsün neyim varsa! Kalbim birine, ciðerim baþka birine... Gözlerim güneþ bahþetsin, Gün ýþýðý görmeyene.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Ünal TEKAĞAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.