SEROLYA

bir vakit duymuþtum
üzülmüþsün
gözlerin kan çanaðý
boþvererek kaçýyormuþsun
bildiðin her þeyden..

ürkme son sevdam
kaldýr omuzlarýný
belki de yakýp gemileri
þehri terk etme vakti..

elinde minik bir bavul
büyük adýmlarla
hýzlýca yürüyormuþsun..

serolya
kýr çiçeði
dolansam sancýlarýna
bir an, deva olmak için..

gerçi bu aþk sana sevda etmedi
fakat þair eyledi beni
kaþlarýnda hilâlim
yýldýzlý gözlerin..

hani desen sabret
söyle diner mi bu afet?

sýrýlsýklam baþtan aþaðý
iki parmaðýmýn arasýnda
o küçük mor çiçek..

darýlma
konuþmasan bile!
ahh ne zor sessizliðin..

sahi böyle bir þey mi
cehennem dedikleri
dünyalardan baþlamak
sonsuza dek yanmalara..

cümlelerim yoluna devriliyor
taþlarýna takýlýr düþer
pespaye kelimelerim
hece hece doðrarken aþkýmýzý
her harf sana gün batýmýnda..

kurtar beni soluðundan
ki aldýðým her nefeste
canlar veriyorum sana..

bir an kýrparken gözünü
kararýyor tüm hayatým
bu pembe düþ masalýnda
çaldýðým her baþrol senin..

serolya;
almadan intikamýný
yere býrak yavaþça
kinlerini gözünden
ve o sýrça mor çiçek
karýþsýn bakýþlarýna..


Sosyal Medyada Paylaşın: