ZAMAN DURGUN BİR YOL ARTIK?

Zaman,
Durgun,
Bir yol artýk!
Düþüncelerimin kepazelikleriyle,
Soluk soluða, derin ölümle,
Yaþamanýn, en kudretli olan ruhuyla,
Sersemlemiþ, gözgöze-dizdize...
En mahluk halde oturup, karþýlýklý...
Dedikodularýn verdiði hýþým, gayreti ile
Herkesin öldüðü, bir vakitte!
Ölüm ile alavera-dalavera iþlerimiz,
Gün yüzüne çýkýyor...
En çirkin halde,
Kalp kýrmanýn ne kadar, güzel olduðunu,
Paylaþmanýn ne kadar, kötü olacaðýný,
Tek kiþilik bir yola çýkmanýn, daha eðlenceli olacaðýný,
Maalesef kimseler bilmez?...
Topraðýn kokusunu alýyorum,
Yaðmurla buluþunca,
Güneþin gölgesinde ,
Tarumar bir felakete ile
Herþey can havliyle,
Ruhun, bedenden ayrýlmasýna üzülüp,
Son gelmeden,
Aþk dünyasýndan,
Ýki parça eþya altýnda kalýp,
Korkmak gibi bir þey ile ilgisi olmayan,
Hakiki özgürlük,
Aslýnda!
Tek kiþilik yolda, kendini bulmaktýr.
Ne sevmenin,
Ne üzülmenin,
Ve ne de beklemelerin bir gayesi vardýr.
Herkes gibi herkes ölüyor, elbet bir gün...
Ama sadýk olmaktan çýkmýþ,
Güven kelimesinden yoksun bir vaziyette!
Ruh hazinesinden çýkýp, göðe yükseliyor...
Yalnýzlýk kelimesiyle baðdaþlaþmýþ,
Bir insan silüeti.
Zaman, yorgun artýk!
Herkese peþkeþ,
Herkese daha fazla,
Herkese daha hýzlý,
Herkese daha olumlu...
Bana ise tonlarca kepazelik.
Ve ölüme zorlanmýþ, yine ben.
En güzeli de bu ya!
Kimsecikler, yok!
Gitme ve ya gidiyorum demek gibi,
Bir derdim de yok!
Ben, doðarken öldüm misali gibiyim.
Vakit, þimdi benim için ölüm...


##Peryasiz
Sosyal Medyada Paylaşın: